Manuel Antonio

A alba nova sorprendeume

cacheando entre los luceiros

unha despedida que se me perdeu

Manuel Antonio

As rúas, de noite, teñen un aspecto de pervertimento e de deformidade en segredo (istes cines de putas pintadas; istas tabernas semimisteriosas; istes mangantes que van matando en borrachera as horas noiturnas de descanso; as carcaxadas histéricas que saen do fondo de calquer curruncho; unha puta calexeira que che aborda temerosamente, c’ unha escitante fracasada; os mariñeiros eistranos que pasan falando falas descoñecidas; as luces adormentadas dos barcos da badía).

Manuel Antonio

Navy Bar

Este bar ten balances

…E tamén está listo

pra se facer á vela

…Encheron-nos o vaso

con toda a auga d’o Mar

pra compor un cock-tail de horizontes

…Pendurados d’as horas

…atlas xeográficos d`esperantos

están sin tradución

…E tatexan as pipas

c’o ademán políglota d’as bandeiras

…Ese cantar improvisado

………………………………é o mesmo

que xa se improvisou n-algures

…Quen chegou avisando-nos

d’esa cita noiturna que temos

c’o vento ao N E

n-a encrucillada d’as estrelas apagadas?

…Eiquí bebe de incónito

O Mariñeiro Desconecido

…-sin xeografía nin literatura-

…A noite d’os naufraxos

…c’o seu brazo salvavidas

…aferrará con nosco unha vela de chuvascos

…O vaso derradeiro

estaba cheo de despedidas

…Pol-as ruas dispersas

ibamo-nos fechando

cada un dentro d’a sua alta-mar

…N’o repouso d’algún vaso

todal-as noites naufraga o Bar. 

Manuel Antonio Pérez Sánchez

Nos bordeis xa saben

que a nosa moeda

ten o anverso de ouro

e o reverso sentimental

Os ecos imprevistos

do noso cantar sonámbulo

apagarán os focos de madrugada

Mañá despertaremos

na ausencia desta xornada

Esquivouse unha folla

do diario efusivo

Manuel Antonio

Xa non vira o vento

por que a noite fechou tódalas portas

Manuel Antonio